บริหารสมาคมการค้า

นวัตวิถีคือโครงการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากให้เกิดรายได้กับชุมชน โดยยกระดับคุณภาพชีวิตของประชาชนอย่างทั่วถึง กระตุ้นเศรษฐกิจและสังคมภายในประเทศให้มีความเข้มแข็ง เป็นโครงการที่ผนวกโครงการ OTOP เข้ากับการท่องเที่ยว โดยสร้างเส้นทางการท่องเที่ยวเมืองรองขึ้น แล้วส่งนักท่องเที่ยวเข้าชุมชน แทนที่จะดึงวิสาหกิจออกจากชุมชนสู่เมืองอย่างที่โอท็อปเคยทำด้วยการจัดงานแฟร์ แล้วให้สินค้าชุมชนต่างๆเหล่านี้มาออกร้านขายของปีละสามสี่เดือน ส่วนที่เหลืออีกปีละแปดเก้าเดือน ก็เคว้ง ว่างงาน กับวิถีชีวิตที่เปลี่ยนไป งานของโครงการชุมชนท่องเที่ยวนวัตวิถี เริ่มตั้งแต่การค้นหาจุดเด่นของชุมชน ดึงมาพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยว สร้างเรื่องราว เรื่องเล่า ผสานกับการให้ความรู้กับชุมชนในการสร้างรายรับจากนักท่องเที่ยวที่เข้าสู่ชุมชน นวัตวิถี จึงเป็นโครงการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน ภายใต้วิถีชีวิตปกติของชุมชนเอง อย่างไรก็ตาม หากต้องการทำให้โครงการมีความยั่งยืน ต้องมีการจัดการเพื่อให้การบริหารโครงการมีความต่อเนื่อง จำเป็นต้องมีการบำรุงรักษาและพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว การรักษาความสะอาด การรักษาความปลอดภัย การพัฒนาสินค้าและบริการให้มีความว้าว

หน่วยงานไม่หวังผลกำไรนี้ หมายถึงหน่วยงานไม่ว่าจะจดทะเบียนเป็นนิติบุคคล เช่น มูลนิธิ, สมาคม, สหกรณ์, สมาพันธ์, สภา  หรือไม่ได้จดทะเบียนหากแต่มีการดำเนินกิจกรรมเพื่อส่วนรวม เช่น กองทุน, กลุ่มวิสาหกิจชุมชน หรือแม้แต่ที่เพิ่งเกิดขึ้นอย่างชุมชนท่องเที่ยวหมู่บ้านนวัตวิถีก็ตาม หน่วยงานเหล่านี้มีความเหมือนกันคือ มิได้ก่อตั้งขึ้นเพื่อสร้างผลกำไรมาแบ่งปันกัน แต่มีวัตถุประสงค์ของตัวเองโดยเฉพาะ เช่น สมาคมการค้า ตั้งขึ้นเพื่อส่งเสริมการประกอบการของสมาชิก, มูลนิธิตั้งขึ้นเพื่อการกุศลสาธารณะ การศาสนา ศิลปะ วิทยาศาสตร์ วรรณคดี การศึกษา หรือเพื่อสาธารณะประโยชน์อย่างอื่น สมาคมกีฬา ตั้งขึ้นเพื่อส่งเสริมการกีฬา สมาคมวิชาชีพ ตั้งขึ้นเพื่อส่งเสริมวิชาชีพ หมู่บ้านนวัตวิถี ตั้งขึ้นเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวภายในชุมชน เหล่านี้ เป็นต้น วัตถุปรสงค์เหล่านี้ เป็นงานหลักที่ต้องนำมาใช้ในการสร้างโมเดลธุรกิจของหน่วยงานไม่หวังผลกำไร อย่างไรก็ตาม หน่วยงานไม่หวังผลกำไรจะไม่สามารถขับเคลื่อนกิจกรรมตามวัตถุประสงค์ได้ หรือไปได้ไม่ไกลนัก หากไม่สามารถตอบโจทย์ได้ว่า จะใช้ทุนจากไหนในการดำเนินกิจกรรมเหล่านี้ ด้วยเหตุ