บริหารสมาคมการค้า

3.ทำงานเชิงรุก สมาคมการค้าที่มุ่งมั่นในการพัฒนาจะมีการทำงานเชิงรุก ซึ่งทำให้มีส่วนในการกำหนดทิศทางและชี้นำอุตสาหกรรม แนวทางการทำงานเชิงรุกที่ถือเป็นวิธีปฏิบัติที่ดีของสมาคมการค้ามีดังนี้ • สร้างความร่วมมือทุกระดับ ทั้งภายในอุตสาหกรรมเดียวกัน, ระหว่างอุตสาหกรรม, ระหว่างต้นน้ำถึงปลายน้ำ เพื่อสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์และบริการที่ดีขึ้น เพิ่มความสามารถในการแข่งขันของอุตสาหกรรมนั้นของประเทศ • สร้างความร่วมมือกับหน่วยงานอื่นเพื่อการส่งมอบสินค้าและบริการของอุตสาหกรรมเราให้เป็นไปอย่างทั่วถึง และมีประสิทธิภาพ • มุ่งมั่นพัฒนา ทั้งด้านคุณภาพการให้บริการ, การบริหารและควบคุมการเงิน, การฝึกอบรมและพัฒนาบุคลากร กรมพัฒนาธุรกิจการค้า กระทรวงพาณิชย์ จัดให้มีการประกวดสมาคมการค้าดีเด่นเป็นประจำทุกปี การเข้าร่วมประกวดนี้ เป็นการเปรียบเทียบผลการทำงานของสมาคมการค้าของคุณกับสมาคมการค้าอื่น เพื่อให้รู้ว่า สิ่งที่เราทำ เมื่อเทียบกับสมาคมการค้าอื่นแล้ว จัดว่าดีเพียงใด • เคลื่อนไหวร่วมกับหน่วยงานอื่นในประเด็นที่มีความห่วงใยร่วมกัน ในระบบนิเวศน์ของแต่ละอุตสาหกรรม จะมีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเสมอ ในบางครั้ง เ

2.มีความชอบธรรม สมาคมการค้ามีสถานะเป็นตัวแทนของสมาขิก แต่การจะมีสถานะเป็นตัวแทนที่ขอบธรรมของอุตสาหกรรมนั้น จะต้องมีความสมบูรณ์ทั้งด้านปริมาณและคุณภาพของความครอบคลุมสมาชิกดังนี้ • มีสมาชิกครอบคลุมทุกกลุ่มผลิตภัณฑ์, บริการ, กระบวนการ ภายในอุตสาหกรรม • มีจำนวนมากเพียงพอ ทั้งในด้านจำนวนสมาชิก และปริมาณผลผลิตจากสมาชิก • ผู้เล่นรายใหญ่ของอุตสาหกรรมมีส่วนร่วมในการบริหาร • ฐานสมาชิกกว้างขวาง ครอบคลุมสมาชิกทุกขนาดธุรกิจ • สมาชิกมีส่วนร่วมในการออกความคิดเห็น

1.มีประสิทธิภาพ มีองค์ประกอบสำคัญหลายด้านที่จะมีผลต่อประสิทธิภาพของสมาคมการค้า อาจจำแนกได้ดังนี้ • มีทรัพยากรเพียงพอ สมาคมการค้าแต่ละสมาคมจะมีพันธกิจของตนเอง ซึ่งประกอบด้วยกิจกรรมต่างๆ และแต่ละกิจกรรมมักจะต้องใช้เงินหรือทรัพยากรอื่นที่มีเงินเป็นตัวกลางในการขับเคลื่อน สมาคมการค้าจึงต้องมีเงินหรือทรัพยากรอื่นอย่างเพียงพอในการขับเคลื่อนกิจกรรม หากไม่มีกิจกรรม สมาคมการค้านั้นจะค่อยๆลีบเรียวลง สมาชิกจะเริ่มทิ้งสมาคม และในที่สุดสมาคมการค้านั้นจะถึงจุดจบ จากเหตุผลข้างต้น แม้สมาคมการค้าจะได้ชื่อว่า เป็นองค์การไม่หวังผลกำไร แต่สมาคมการค้าก็ต้องสร้างกำไร อย่างไรก็ตาม ต้องพึงระลึกไว้เสมอว่า เป็นการสร้างกำไรเพื่อนำมาใช้ขับเคลื่อนกิจกรรมตามวัตถุประสงค์ของการก่อตั้ง มิใช่สร้างกำไรมาเพื่อแบ่งปันตอบแทนแก่กรรมการ หรือสมาชิก การ “ไม่หวังผลกำไร” เป็นส่วนหนึ่งของวัตถุประสงต์ขององค์การ แต่ไม่ใช่โมเดลธุรกิจ • มีวิสัยทัศน์ ยุทธศาสตร์ที่ชัดเจน เริ่มจากการมีวิสัยทัศน์ที่ชัดเจน รู้ทิศทางที่จะนำพาสมาคมการค้าและสมาชิกไป แล้วแปรมาเป็นยุทธศาสตร์การเดินสู่เป้าหมาย มีแผนที่เหมาะสม สามารถจัดลำดับความสำคัญก

สมาคมการค้า จัดเป็นองค์การที่ไม่หวังผลกำไร ที่มีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมการประกอบการของสมาชิก อย่างไรก็ตาม คุณค่าของสมาคมการค้า มิได้มีเพียงต่อผู้ประกอบการเท่านั้น สมาคมการค้ายังมีความรับผิดชอบต่อสังคม สมาคมการค้าจึงต้องจัดสมดุลระหว่างประโยชน์ของสมาชิกและสังคมส่วนรวมด้วย เพราะสังคมส่วนรวมก็คือลูกค้าของสมาชิก คือสภาพแวดล้อม หรือระบบนิเวศน์ของการประกอบการของสมาชิก แม้ว่าสมาชิกแต่ละรายอาจมิได้คำนึงถึง แต่สมาคมการค้าต้องคิดถึงผลกระทบเหล่านี้ด้วย กรรมการสมาคมการค้า จึงต้องมองภาพใหญ่กว่าสมาชิกแต่ละราย ต้องมองให้เห็นถึงระดับมหภาค นอกจากนี้ ภาครัฐนิยมขับเคลื่อนนโยบาย หรือโครงการบางอย่างผ่านสมาคมการค้า เพราะสมาคมการค้าเป็นการรวมตัว และเป็นตัวแทนของเอกชนที่เป็นผู้ประกอบการ อย่างไรก็ตาม ในหลายๆครั้ง หลายๆโครงการที่ไม่ประสบความสำเร็จ สาเหตุหนึ่งมาจากปัญหาเรื่องความไม่เข้มแข็งของสมาคมการค้านั้น ความเข้มแข็งของสมาคมการค้า สะท้อนออกมาในรูปของการจูงใจให้สมาชิกกระทำการบางอย่าง ที่สมาชิกไม่ยอมกระทำในสถานการณ์ปกติ หากสมาคมการค้าไม่เข้มแข็งเพียงพอ ก็ไม่สามารถชักจูงสมาชิกให้ทำเรื่องยากๆ การพัฒ

สมาคมจำนวนมากที่บริหารสมาคมไปโดยไม่มีแผน การจัดลำดับงานและทิศทางการตัดสินใจ ขึ้นอยู่กับว่าจะมีงานอะไรเร่งด่วนเฉพาะหน้าเข้ามา หรือใครเสียงดังที่สุดบนโต๊ะประชุม สภาพเช่นนี้ ย่อมไม่เป็นผลดีต่อสมาชิกที่รอรับความช่วยเหลือจากสมาคม ยากจะบอกได้ว่า สมาคมกำลังดำเนินการไปตามวัตถุประสงค์ของการก่อตั้งอยู่หรือไม่ สาเหตุมักเกิดขึ้นจากการที่สมาคมไม่มีแผนยุทธศาสตร์ของตนเองที่ใช้เป็นแนวทางในการบริหารและตัดสินใจ คณะกรรมการสมาคมมักคิดว่า การทำแผนยุทธศาสตร์ เป็นเรื่องยากเกินไปที่สมาคมจะทำแผนยุทธศาสตร์เป็นของตัวเอง แต่ในความเป็นจริงแล้ว แผนยุทธศาสตร์ของสมาคม มีตั้งแต่ขนาดหนึ่งแผ่นกระดาษ ไปจนถึงเป็นเล่มหนาๆ แต่ทั้งหมดนี้ มี 3 สิ่งมี เหมือนๆกัน นั่นก็คือ 1. ระบุเป้าหมาย สมาคมจะต้องระบุออกมาให้ชัดเจนถึงภาพความฝันที่มุ่งหมายจะไปให้ถึง เพื่อให้ทุกคนได้ทำความเข้าใจกับเป้าหมายร่วมกัน ลองคิดดูว่า ถ้าทีมของคุณแยกกันออกเดินทาง  โดยไม่ได้ตกลงกันให้ชัดเจนว่า เป้าหมายคือที่ใด คุณคิดว่า จะมีกี่คนที่คุณจะได้พบที่จุดหมายที่คุณคิดไว้  นี่เป็นอีกสาเหตุหนึ่ง ที่มือทำงานของแต่ละสมาคม มักพบว่า มีแต่ตัวเองเดินอยู่คน