ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

การสร้างสรรค์โครงการใหม่ของสมาคมการค้า

โครงการใหม่โครงการแรกที่ผมทำเมื่อครั้งที่เป็นกรรมการบริหารสมาคมร้านขายยา คือโครงการพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการร้านยา หรือ Nano MBA by TPA

ตามแผนที่วางไว้ ในโครงการจะประกอบด้วย การสัมมนา, การรวมกลุ่มให้แน่นขึ้น และการเข้าสู่โอกาสธุรกิจใหม่ๆ เราจะก้าวข้ามเส้นแบ่งธุรกิจร้านขายยาออกไปข้างนอก

เราทำได้จริงแค่สองอย่าง เรายังไม่สามารถก้าวข้ามเส้นแบ่งนี้ได้ เรายังไม่สามารถจัดองค์การที่จะนำสมาชิกที่เกาะกลุ่มกันแล้ว

จาก #NanoMBA รุ่น 1 ผ่านไป 6-7 ปี จึงจะสามารถทำโครงการใหม่ คือ #สมุนไพรในร้านขายยา

ถ้ามองจากบริบทปัจจุบัน สู่อนาคต กิจกรรมใหม่ๆที่สร้างขึ้นนี้ ช้าเกินไป เมื่อคิดถึงว่า ทุกวันนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปเร็วมาก วงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์ในท้องตลาดจะสั้นลงเรื่อยๆ เพราะมีของใหม่ออกมาทดแทนเร็วขึ้น

สองเดือนก่อน เรายังพูดออเจ้า นุ่งห่มสไบกันทั่วบ้านเมืองจากกระแส #บุพเพสันนิวาส แต่วันนี้ เหลือแค่โฆษณาไม่กี่เจ้าเท่านั้นที่ยังออเจ้าอยู่

เช่นเดียวกัน กิจกรรมที่ทำมา ในที่สุดก็จะไม่ได้รับความนิยม หาก #สมาคม หรือ #สมาคมการค้า ไม่สามารถสร้างกิจกรรมใหม่ออกมาตอบสนองสังคมและสมาชิกได้ ตามแนวโน้มของสภาพแวดล้อมที่มันเปลี่ยนแปลงเร็วขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุด สมาคมนั้นจะถูกสมาชิกทอดทิ้ง

เพราะสมาชิกเองในฐานะผู้ประกอบการ ก็ต้องพยายามตอบสนองความต้องการของลูกค้าที่เปลี่ยนอย่างรวดเร็ว ส่วนลูกค้าเองก็ถูกชักจูงไปด้วยเทคโนยีที่เปลี่ยนเร็วขึ้นเรื่อยๆ หากสมาชิกปรับตัวไม่ทัน ธุรกิจของสมาชิกก็จะถูกลูกค้าทอดทิ้ง

ดังนั้น #สมาคม โดยเฉพาะ #สมาคมการค้า จึงต้องสนับสนุนสมาชิกด้วยกิจกรรมใหม่ๆ ที่มุ่งไปตามแนวโน้ม เราอาจต้องทำใจว่า กิจกรรมใหม่ของเราอาจจะดังเป็นพลุแตกสว่างวาบไปทั่ว แต่อาจคงอยู่แค่วูบเดียวก่อนจะร่วงจากฟ้า กิจกรรมแบบคิดทีเดียวอยู่ได้ดีๆเป็นสิบปี อาจทำได้ยากขึ้น

ในอนาคต เราต้องเร่งกระบวนการสร้างกิจกรรมใหม่ออกมา ประเภทที่ว่า 6 ปี ค่อยเกิดโครงการใหม่ น่าจะไม่ทัน

#บริหารสมาคมการค้า

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

6 แหล่งรายได้ของสมาคม

สมาคมการค้าส่วนใหญ่มีปัญหาเรื่องขนาดงบประมาณที่จะใช้ในการผลักดันกิจกรรมของสมาคม ครั้นจะเรียกเก็บค่าธรรมเนียมเพิ่มจากสมาชิก สมาขิกก็มักจะไม่ยินยอมให้เก็บเพิ่ม สมาคมการค้าจึงมักจะต้องใช้วิธีปรับลดกิจกรรมตามแผนงานลง ปัญหาเช่นนี้มักเกิดขึ้นกับองค์การที่ไม่หวังผลกำไรอื่นประเภทที่เน้นบทบาทของสมาชิกด้วย อย่างไรก็ตาม หากพิจารณาดีๆ สมาชิกไม่ใช่แหล่งรายได้เดียวของสมาคมการค้า เมื่อจำแนกรายได้ของสมาคม จากเจ้าของเงิน เราสามารถแบ่งได้เป็น 1.สมาชิก :  สมาชิกเป็นแหล่งรายได้แรกๆที่สมาคมจะคิดถึง อย่างไรก็ตาม สมาคมสามารถได้รับรายได้จากสมาชิก ไม่เพียงแต่ในรูปแบบของค่าธรรมเนียมเท่านั้น สมาคมยังสามารถสร้างสรรค์บริการอื่นที่ตรงใจสมาชิก เพื่อรับค่าบริการเป็นการตอบแทน เช่นการอบรมเพื่อเพิ่มศักยภาพของสมาชิก, การจัดกิจกรรมเพื่อสร้างโอกาสทางการตลาดแก่สมาชิก เป็นต้น 2.ภาครัฐ :  องค์การไม่หวังผลกำไร เกิดขึ้นจากการที่รัฐบาลไม่สามารถดูแลงานภาคสังคมได้ทั่วถึง จึงเกิดการรวมตัวกันของชุมชนเข้ามาช่วยจัดการแทนภาครัฐ ดังนั้นภาครัฐจึงสนับสนุนงบประมาณและอื่นๆ เป็นการตอบแทนการทำหน้าที่แทนรัฐบาลขององค์การไม่แสวงหากำไร

เหตุผลที่ภาครัฐนิยมติดต่อกับสมาคมการค้า

จุดเริ่มต้นของสมาคมการค้าจำนวนมาก มักก่อตัวจากกการมีความสนใจหรือปัญหาร่วมกัน จึงรวมตัวกันเป็นกลุ่มเครือข่าย หรือชมรมฯ และเมื่อผ่านการทำกิจกรรมติดต่อกับภาครัฐระยะหนึ่ง กลุ่มเครื่อข่ายนั้น มักได้รับคำแนะนำจากภาครัฐ ให้ดำเนินการจัดตั้งเป็นสมาคมการค้า ในด้านหนึ่งก็เพื่อให้กลุ่มเครือข่ายนั้นมีตัวตนตามกฏหมายเป็นนิติบุคคลหนึ่งที่ภาครัฐจะติดต่อทำธุรกรรมได้เป็นกิจจะลักษณะ อย่างไรก็ตาม ยังมีเหตุผลอื่นอีก โดยเฉพาะสมาคมการค้าที่ผ่านการจัดตั้งระยะหนึ่ง มีกลไกการทำงานของตัวเองแล้ว และนี่คือเหตุผลที่ภาครัฐนิยมในการติดต่อกับสมาคมการค้า 👉 เป็นตัวแทนของหน่วยจ้างงานของประเทศ สมาคมการค้าเป็นตัวแทนของสมาชิกผู้ประกอบการ ที่เป็นหน่วยย่อยในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจและการจ้างงานทั่วไป จึงมีผลต่อเศรษฐกิจของประเทศ ในขณะที่รัฐบาลต้องการส่งเสริมธุรกิจ ให้มีการลงทุน ให้เกิดการจ้างงาน ประชาชนมีงานทำ มีการใช้จ่าย ธุรกิจจึงจะดำเนินต่อไปได้อันเป็นที่มาของภาษีที่รัฐจัดเก็บ ภาครัฐจึงอาศัยสมาคมการค้าที่เป็นตัวแทนผู้ประกอบการ เป็นช่องทางหนึ่งในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจตามนโยบายของภาครัฐได้ 👉 เป็นคู่เจรจาที่น่าเชื่อถ

แนวทางในการพัฒนาสมาคมการค้า

สมาคมการค้า จัดเป็นองค์การที่ไม่หวังผลกำไร ที่มีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมการประกอบการของสมาชิก อย่างไรก็ตาม คุณค่าของสมาคมการค้า มิได้มีเพียงต่อผู้ประกอบการเท่านั้น สมาคมการค้ายังมีความรับผิดชอบต่อสังคม สมาคมการค้าจึงต้องจัดสมดุลระหว่างประโยชน์ของสมาชิกและสังคมส่วนรวมด้วย เพราะสังคมส่วนรวมก็คือลูกค้าของสมาชิก คือสภาพแวดล้อม หรือระบบนิเวศน์ของการประกอบการของสมาชิก แม้ว่าสมาชิกแต่ละรายอาจมิได้คำนึงถึง แต่สมาคมการค้าต้องคิดถึงผลกระทบเหล่านี้ด้วย กรรมการสมาคมการค้า จึงต้องมองภาพใหญ่กว่าสมาชิกแต่ละราย ต้องมองให้เห็นถึงระดับมหภาค นอกจากนี้ ภาครัฐนิยมขับเคลื่อนนโยบาย หรือโครงการบางอย่างผ่านสมาคมการค้า เพราะสมาคมการค้าเป็นการรวมตัว และเป็นตัวแทนของเอกชนที่เป็นผู้ประกอบการ อย่างไรก็ตาม ในหลายๆครั้ง หลายๆโครงการที่ไม่ประสบความสำเร็จ สาเหตุหนึ่งมาจากปัญหาเรื่องความไม่เข้มแข็งของสมาคมการค้านั้น ความเข้มแข็งของสมาคมการค้า สะท้อนออกมาในรูปของการจูงใจให้สมาชิกกระทำการบางอย่าง ที่สมาชิกไม่ยอมกระทำในสถานการณ์ปกติ หากสมาคมการค้าไม่เข้มแข็งเพียงพอ ก็ไม่สามารถชักจูงสมาชิกให้ทำเรื่องยากๆ การพัฒ